Po co?
Żeby zapisać zdobytą wiedzę.
Internet pełen jest danych – zbiorów faktów oraz informacji – interpretacji danych i sposobów użycia. Technicznych dokumentacji programów i funkcji, poradników (tutoriali) opisujących czynności krok po kroku. Codziennożyciowych artykułów opisujących cechy obiektów (takich jak przyprawy używane w kuchni, rośliny sadzone w ogródku) i zależności między nimi.
Wiedza to informacja użyta w praktyce. To zdobyte fakty i dane, ich przeanalizowanie, zrozumienie oraz umiejętność wykorzystania dla swoich celów i potrzeb.
Poświęcamy dużo czasu na zdobycie wiedzy. Na wyszukanie informacji i ich przetworzenie. Oraz użycie w praktyce – bo najczęściej szukamy jej, gdyż mamy problem do rozwiązania.
To jest miejsce, by zapisać wyniki tej pracy. Przy okazji ją porządkując, gdyż tekst pisany wymaga precyzyjnego i zwięzłego wyrażenia myśli.
Dlaczego?
Żeby mieć tę wiedzę w jednym miejscu. Pytania, odpowiedzi, skrypty, notatki.
O czym?
O tym, co chcemy zapamiętać. Przykłady?
Rozwiązanie problemu, nad którym długo siedzieliśmy i jesteśmy dumni z efektów, a do tego może służyć w przyszłości jako przykład i podstawa do podobnych prac.
Przepis, czy to na ciasto, rozplanowanie warzywniaka czy reinstalację systemu. Rzeczy powtarzalne, przy których uczymy się na błędach. I warto wtedy wiedzieć, co dokładnie ostatnio zrobiliśmy, żeby zaplanować, co przy kolejnej iteracji zmienić.
Odpowiedzi na różnorakie pytania. Takie proste, pojawiające się przy okazji, wynikające z ciekawości światem, jak problem osadu z herbaty. Często skutkują kilkugodzinnym szperaniem po internecie, przeglądaniem dyskusji pełnych wątpliwej jakości argumentów „wiadomo, że tak”, by wreszcie wyłuskać satysfakcjonującą odpowiedź.
matomości 